ква́снік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ква́снік |
ква́снікі |
| Р. |
ква́сніка |
ква́снікаў |
| Д. |
ква́сніку |
ква́снікам |
| В. |
ква́сніка |
ква́снікаў |
| Т. |
ква́снікам |
ква́снікамі |
| М. |
ква́сніку |
ква́сніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
◎ Ква́снік ’хвошч’, ’варыва з расолу і круп’ (ТС), ’страва з хлебнага квасу і сушаных грыбоў’ (Сцяшк. Сл.). Гл. квас.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
квасник ква́снік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)