квакту́ха гл. квахтуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

квакту́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. квакту́ха квакту́хі
Р. квакту́хі квакту́х
Д. квакту́се квакту́хам
В. квакту́ху квакту́х
Т. квакту́хай
квакту́хаю		 квакту́хамі
М. квакту́се квакту́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

квакту́ха ж., см. квахту́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

квахту́ха і квакту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х, ж.

Курыца, якая выседжвае або выводзіць куранят.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

квакту́ха ж. Brúthenne f -, -n, Glúckhenne f, Glúcke f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

квакту́ха і квахту́ха, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

Курыца, якая выседжвае або водзіць куранят. Квактуха голасна квактала, А кураняткі чарадою Паслушна ўсюды йшлі за ёю. Колас. Вясною маці пазычыла некалькі густых яец і пасадзіла ў рэшаце квактуху. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Квакту́ха ’курыца, якая выседжвае або водзіць куранят’ (ТСБМ, Касп., Шат., Сцяшк., Грыг., Яруш., Жыв. сл., Нік. Очерки, Сл. паўн.-зах., Янк. Мат., ТС, Бяльк.). Гл. квактаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

квахту́ха,

гл. квактуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насе́дка квакту́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клу́ша (наседка) квакту́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)