каўтану́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. каўтану́ каўтанё́м
2-я ас. каўтане́ш каўтаняце́
3-я ас. каўтане́ каўтану́ць
Прошлы час
м. каўтану́ў каўтану́лі
ж. каўтану́ла
н. каўтану́ла
Загадны лад
2-я ас. каўтані́ каўтані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час каўтану́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каўтану́ць и каўтну́ць сов., однокр., обл. глотну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каўтану́ць і каўтну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак. і аднакр.

Абл. Глынуць. Славік выпіў, паморшчыўся, быццам воцату каўтнуў. Шамякін. [Сымон] сутаргава каўтануў паветра. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каўтну́ць,

гл. каўтануць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

níppen

vi піць мале́нькімі глытка́мі, прыгу́біць, каўтану́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

глынуць, глытнуць, праглынуць; лыкнуць, каўтануць, каўтнуць, пракаўтнуць (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Каўта́ць ’глытаць’ (дыял.; ТСБМ, БРС, Шат.), каўтану́ць ’праглынуць’ (Сцяшк. МГ), каўток ’глыток’. Параўн. рус. дыял. колтну́ть ’глытнуць’, колто́к ’глыток’, укр. ковта́ти ’глытаць’, ’каўтаць’. Фасмер (2, 297) параўноўвае з польск. kłtać. Але паводле Слаўскага, 274, польскае слова нідзе не зафіксавана. Магчыма, мы маем справу з двума прасл. варыянтамі слова: *glъt‑ і *kъlt‑. Пры гэтым трэба мець на ўвазе, што і.-е. адпаведнікі ёсць толькі для варыянта *glъt‑: параўн. ст.-рус. глътати, чэш. hltati, балг. гъ́лтам і г. д., якія блізка стаяць да лац. glūtio glūtīre ’глытаць’. Параўн. Фасмер, там жа; Траўтман, 93; падрабязна, з аглядам літаратуры, Трубачоў, Эт. сл., 6, 157–158.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)