кашало́т, -а, М -ло́це, мн. -ы, -аў, м.

Род зубатых кітоў з вялікай галавой.

|| прым. кашало́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кашало́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кашало́т кашало́ты
Р. кашало́та кашало́таў
Д. кашало́ту кашало́там
В. кашало́та кашало́таў
Т. кашало́там кашало́тамі
М. кашало́це кашало́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кашало́т м., зоол. кашало́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кашало́т зоол. кашало́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кашалот, гл. Зубатыя кіты

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кашало́т, ‑а, М ‑лоце, м.

Буйное марское млекакормячае атрада кітоў, якое мае прамысловае значэнне.

[Фр. cachalot.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кашало́т

т. 8, с. 198

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кашало́т м. заал. Póttwal m -s, -e, Kaschelótt m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кашало́т

(фр. cachalot, ад парт. cachalote)

буйное марское млекакормячае атрада кітоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Кашало́т ’буйное марское млекакормячае атрада кітоў’. Параўн. рус. кашало́т, укр. кашало́т. Можна меркаваць, што ў бел. мове слова з’явілася пад уплывам рус. мовы, дзе ў канцы XVIII ст. запазычана з франц. Упершыню зафіксавана ў 1788 г. з напісаннем кашелот (сучасная арфаграфія адзначаецца з 1816 г.). Франц. cachalot, у сваю чаргу, запазычана з ісп. мовы; ісп. cachalote паходзіць з парт. крыніцы. Гл. Шанскі, 2, К, 105. Некаторыя крыніцы ўказваюць, што, напр., ням. Kaschelott паходзіць не прама з франц. формы, а з англ., якая ўзята з франц. (гл. Fremdwörterbuch, Leipzig, 1965, 338). Гэта спрэчная праблематыка, відаць, не мае яшчэ свайго канчатковага рашэння (новае выданне Wahrig G. Deutsches Wörterbuch. — Mosaik Verlag, 1980, англ. крыніцу нават не згадвае).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)