Verbum

анлайнавы слоўнік

каха́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

каха́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Любая, каханая (у 2 знач.).

2. Тое, што і палюбоўніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каха́нка ж., разг.

1. зазно́ба;

2. любо́вница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каха́нак

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

каха́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм.

1. Любая, каханая (у 2 знач.). Мне не забыцца ранку Прыгожаю вясной, — Хадзілі мы з каханкай Дарожкай залатой. Броўка.

2. Тое, што і палюбоўніца. Міхась пакутаваў, не маючы досыць рашучасці .. парваць з .. выпадковай каханкай. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каха́нка ж Líebste (sub) f -n, -n; Gelíebte (sub) f -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

truelove [ˈtru:lʌv] n.

1. ве́рнае каха́нне

2. каха́нак; каха́нка; лю́бы; лю́бая

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

amantka

ж.

1. акцёрка-каханка (палюбоўніца);

pierwsza amantka — першая палюбоўніца; прыма-каханка;

2. уст. каханка; палюбоўніца; паклонніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

любо́вница

1. палюбо́ўніца, -цы ж.;

2. (влюблённая) каха́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Mätrésse

f -, -n палюбо́ўніца, каха́нка, фавары́тка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)