катыяні́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. катыяні́т катыяні́ты
Р. катыяні́ту катыяні́таў
Д. катыяні́ту катыяні́там
В. катыяні́т катыяні́ты
Т. катыяні́там катыяні́тамі
М. катыяні́це катыяні́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

катыяні́т, -ту м., физ., хим. катиони́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

катыяні́т

(ад катыён)

іаніт, здольны абменьваць свае дадатна зараджаныя іоны на іоны знешняга асяроддзя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

катиони́т физ., хим. катыяні́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)