каташо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каташо́к каташкі́
Р. каташка́ каташко́ў
Д. каташку́ каташка́м
В. каташо́к каташкі́
Т. каташко́м каташка́мі
М. каташку́ каташка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каташо́к, -шка́ м., уменьш.-ласк.

1. (вербы, берёзы) серёжка ж.;

2. (подорожника) колосо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каташо́к, ‑шка, м.

Памянш.-ласк. да катах; маленькі катах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каташо́к

т. 8, с. 174

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

каташо́к м бат (суквецце вярбы, бярозы) Kätzchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ката́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Суквецце з патоўшчанай воссю, на якой шчыльна сядзяць кветкі; насенне.

К. кукурузы.

Катахі вярбы.

|| памянш. каташо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

|| прым. ката́шны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

catkin [ˈkætkɪn] n. bot. каташо́к, ко́цік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пе́сік ’каташок’ (карэліц., Жыв, сл.). Да пёс (гл.). Названа паводле падабенства каташка з пушыстым маленькім сабачкам, параўн. коцік ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Kätzchen

n -s, -

1) ко́цік, кацяня́

2) каташо́к, ко́цік (на дрэве)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Сяро́жкі ’завушніцы, падвескі’ (Ян., Сакал.), сіро́жка ’завушніца’ (Сл. Брэс.), сяро́жка ’каташок’ (Мат. Гом.), ’пярсцёнак’ (?): “на ножки сапожки… на ручки серожки” (Доўн.-Зап., Пін., 132). Гл. сергі; у апошнім прыкладзе, магчыма, захавалася першаснае значэнне, параўн. ст.-чув. śürüɣ ’пярсцёнак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)