Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
касця́к, ‑а, м.
Сукупнасць касцей як апора цела чалавека або жывёліны; шкілет. //чаго. Разм. Каркас, аснова чаго‑н. Касцяк машыны.//перан.; чаго або які. Асноўная частка чаго‑н., апора. Касцяк партыйнай арганізацыі. □ Касцяк сюжэта драмы [«Раскіданае гняздо»] складаюць факты і падзеі, што калісьці мелі месца ў сям’і Луцэвічаў.Ярош.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
касця́км. (асновачаго-н.) Gerüst n -es, -e Grúndstruktur f -, -en, Grúndstock m -(e)s, -stöcke, Stamm m -(e)s, Stämme, Rückgrat n -es, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
костя́кпрям., перен.касця́к, -ка́м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)