кастры́ца, -ы, ж.

Адходы лёну і канапель, якія атрымліваюцца пасля перацірання і трапання.

|| прым. кастры́чны, -ая, -ае і кастры́цавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кастры́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Кастры́ца
Р. Кастры́цы
Д. Кастры́цы
В. Кастры́цу
Т. Кастры́цай
Кастры́цаю
М. Кастры́цы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кастры́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. кастры́ца
Р. кастры́цы
Д. кастры́цы
В. кастры́цу
Т. кастры́цай
кастры́цаю
М. кастры́цы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кастры́ца ж. костра́, костри́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кастры́ца

т. 8, с. 155

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кастры́ца, ‑ы, ж.

Адходы, якія атрымліваюцца ў выніку перацірання адзеравянелых частак сцябла пры мяцці і трапанні валакністых раслін (лёну, канапель і інш.). Андрэй без жалю ламаў і трушчыў церніцай лён, выціраў кастрыцу. Чарнышэвіч. На вышках пахла яблыкамі, нясвежай саломай, сухой кастрыцай. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кастрыца 4/274; 5/383; 6/350

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кастрыца (в., Лепельскі р-н) 5/501

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кастрыца (археал.) 3/119, 347; 5/501; 8/514

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кастрыца (в., Барысаўскі р-н) 2/168 (к.); 5/501

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)