карэ́тнік

‘будынак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карэ́тнік карэ́тнікі
Р. карэ́тніка карэ́тнікаў
Д. карэ́тніку карэ́тнікам
В. карэ́тнік карэ́тнікі
Т. карэ́тнікам карэ́тнікамі
М. карэ́тніку карэ́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карэ́тнік

‘майстар’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карэ́тнік карэ́тнікі
Р. карэ́тніка карэ́тнікаў
Д. карэ́тніку карэ́тнікам
В. карэ́тніка карэ́тнікаў
Т. карэ́тнікам карэ́тнікамі
М. карэ́тніку карэ́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карэ́тнік м., уст. каре́тник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карэ́тнік, ‑а, м.

Уст.

1. Майстар, які рабіў карэты, экіпажы.

2. Будынак для карэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карэ́тнік м

1. (вазоўня) Wágenschuppen m -s, -, Remíse f -, -n;

2. (майстар) Wágenbauer m -s, -, Stéllmacher m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

каре́тник карэ́тнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Stéllmacher

m -s, - дыял. карэ́тнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Стэ́льмах ‘той, хто робіць, рамантуе воз, сані’ (Янк. 1, ЛА, 3), стальма́к ‘цясляр’ (Гарэц.), ст.-бел. столмахъ ‘сталяр, карэтнік’ (Ст.-бел. лексікон). Гл. стальмах.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

stelmach

м.

1. карэтнік;

2. каляснік, стальмах

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

стальмах, калеснік; карэтнік (уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)