Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
карэ́ла-фі́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
карэ́ла-фі́нскі |
карэ́ла-фі́нская |
карэ́ла-фі́нскае |
карэ́ла-фі́нскія |
| Р. |
карэ́ла-фі́нскага |
карэ́ла-фі́нскай
карэ́ла-фі́нскае |
карэ́ла-фі́нскага |
карэ́ла-фі́нскіх |
| Д. |
карэ́ла-фі́нскаму |
карэ́ла-фі́нскай |
карэ́ла-фі́нскаму |
карэ́ла-фі́нскім |
| В. |
карэ́ла-фі́нскі (неадуш.)
карэ́ла-фі́нскага (адуш.) |
карэ́ла-фі́нскую |
карэ́ла-фі́нскае |
карэ́ла-фі́нскія (неадуш.)
карэ́ла-фі́нскіх (адуш.) |
| Т. |
карэ́ла-фі́нскім |
карэ́ла-фі́нскай
карэ́ла-фі́нскаю |
карэ́ла-фі́нскім |
карэ́ла-фі́нскімі |
| М. |
карэ́ла-фі́нскім |
карэ́ла-фі́нскай |
карэ́ла-фі́нскім |
карэ́ла-фі́нскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
карэ́л
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
карэ́л |
карэ́лы |
| Р. |
карэ́ла |
карэ́лаў |
| Д. |
карэ́лу |
карэ́лам |
| В. |
карэ́ла |
карэ́лаў |
| Т. |
карэ́лам |
карэ́ламі |
| М. |
карэ́ле |
карэ́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
карэ́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
карэ́е |
карэ́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
карэ́ў |
карэ́лі |
| ж. |
карэ́ла |
| н. |
карэ́ла |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
каре́ло-фи́нский карэ́ла-фі́нскі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ВАСІ́ЛЬ ІВА́НАВІЧ ШУ́ЙСКІ
(1522—12.9.1612),
рускі цар [1606—10]. З удзельных ніжагародска-суздальскіх князёў. Выбраны царом на Земскім саборы (19.5.1606) пасля забойства Лжэдзмітрыя І (гл. Ілжэдзмітрый І). Узмацніў прыгонніцтва, вызначыў тэрмін для пошуку беглых сялян — 15 гадоў, што паспрыяла задушэнню Балотнікава паўстання 1606—07. Для барацьбы з Ілжэдзмітрыем II і інтэрвенцыяй Рэчы Паспалітай заключыў саюз са швед. каралём Карлам IX (1609), якому аддаў г. Карэла (Кексгольм) з паветам. 24.6.1610 пацярпеў паражэнне ад войск польск. караля і вял. князя літ. Жыгімонта II Вазы. Палітыка Васіля Іванавіча Шуйскага выклікала незадаволенасць насельніцтва. 17.7.1610, напярэдадні ўступлення ў Маскву войск Рэчы Паспалітай, часткай баярства, сталічнага і правінцыяльнага дваранства скінуты з прастола і пастрыжаны ў манахі. Памёр у польск. палоне.
т. 4, с. 26
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
БАРЫ́С ГАДУНО́Ў
(каля 1552, г. Кастрама — 23.4.1605),
расійскі цар [1598—1605]. Сын баярына Фёдара Гадунова. Вылучыўся ў час апрычніны. Зяць Малюты Скуратава (гл. Скуратаў-Бельскі Р.Л.) і швагер цара Фёдара Іванавіча, пры якім фактычна правіў краінай. Пасля яго смерці выбраны Земскім саборам на царскі трон. Ва ўнутр. палітыцы імкнуўся да эканам. стабілізацыі, у тым ліку палегчыў становішча пасадскіх людзей, садзейнічаў будаўніцтву новых гарадоў. У 1589 дамогся стварэння незалежнай ад канстанцінопальскага патрыярха Маскоўскай патрыярхіі. Праводзіў міралюбівую знешнюю палітыку (у выніку адзінай вайны са Швецыяй 1590—93 Расія вярнула Івангорад, Ям, Капор’е і воласць Карэла), наладзіў культ. супрацоўніцтва з краінамі Зах. Еўропы. Запрыгоньванне сялян, голад 1600—02 і інш. выклікалі незадаволенасць яго праўленнем і нар. хваляванні (гл. Хлопка паўстанне 1603, Сялянская вайна пачатку 17 ст.). Памёр раптоўна ў час барацьбы з Ілжэдзмітрыем І. Маст. вобраз Барыса Гадунова стварылі ў аднайм. творах А.С.Пушкін (трагедыя) і М.П.Мусаргскі (опера).
Літ.:
Скрынников Р.Г. Борис Годунов. М., 1983.
т. 2, с. 326
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)