ка́рыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ка́рыя ка́рыі
Р. ка́рыі ка́рый
Д. ка́рыі ка́рыям
В. ка́рыю ка́рыі
Т. ка́рыяй
ка́рыяю		 ка́рыямі
М. ка́рыі ка́рыях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карыя-

(гр. karyon = арэх, ядро арэха)

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае «які адносіцца да клетачнага ядра».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ка́рыя

(н.-лац. carya, ад гр. karyon = арэх)

дрэва сям. арэхавых, пашыранае ў Паўн. Амерыцы, Цэнтр. і Усх. Азіі; плады некаторых відаў выкарыстоўваюцца ў кандытарскай прамысловасці; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўнае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карыя...

т. 8, с. 118

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ка́ры¹, -ая, -ае.

Карычневы (пра колер вачэй).

Карыя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́ры

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́ры ка́рая ка́рае ка́рыя
Р. ка́рага ка́рай
ка́рае		 ка́рага ка́рых
Д. ка́раму ка́рай ка́раму ка́рым
В. ка́ры (неадуш.)
ка́рага (адуш.)		 ка́рую ка́рае ка́рыя (неадуш.)
ка́рых (адуш.)
Т. ка́рым ка́рай
ка́раю		 ка́рым ка́рымі
М. ка́рым ка́рай ка́рым ка́рых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жаўтава́та-ка́ры

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жаўтава́та-ка́ры жаўтава́та-ка́рая жаўтава́та-ка́рае жаўтава́та-ка́рыя
Р. жаўтава́та-ка́рага жаўтава́та-ка́рай
жаўтава́та-ка́рае		 жаўтава́та-ка́рага жаўтава́та-ка́рых
Д. жаўтава́та-ка́раму жаўтава́та-ка́рай жаўтава́та-ка́раму жаўтава́та-ка́рым
В. жаўтава́та-ка́ры (неадуш.)
жаўтава́та-ка́рага (адуш.)		 жаўтава́та-ка́рую жаўтава́та-ка́рае жаўтава́та-ка́рыя (неадуш.)
жаўтава́та-ка́рых (адуш.)
Т. жаўтава́та-ка́рым жаўтава́та-ка́рай
жаўтава́та-ка́раю		 жаўтава́та-ка́рым жаўтава́та-ка́рымі
М. жаўтава́та-ка́рым жаўтава́та-ка́рай жаўтава́та-ка́рым жаўтава́та-ка́рых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цёмна-ка́ры

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цёмна-ка́ры цёмна-ка́рая цёмна-ка́рае цёмна-ка́рыя
Р. цёмна-ка́рага цёмна-ка́рай
цёмна-ка́рае		 цёмна-ка́рага цёмна-ка́рых
Д. цёмна-ка́раму цёмна-ка́рай цёмна-ка́раму цёмна-ка́рым
В. цёмна-ка́ры (неадуш.)
цёмна-ка́рага (адуш.)		 цёмна-ка́рую цёмна-ка́рае цёмна-ка́рыя (неадуш.)
цёмна-ка́рых (адуш.)
Т. цёмна-ка́рым цёмна-ка́рай
цёмна-ка́раю		 цёмна-ка́рым цёмна-ка́рымі
М. цёмна-ка́рым цёмна-ка́рай цёмна-ка́рым цёмна-ка́рых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

све́тла-ка́ры

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. све́тла-ка́ры све́тла-ка́рая све́тла-ка́рае све́тла-ка́рыя
Р. све́тла-ка́рага све́тла-ка́рай
све́тла-ка́рае		 све́тла-ка́рага све́тла-ка́рых
Д. све́тла-ка́раму све́тла-ка́рай све́тла-ка́раму све́тла-ка́рым
В. све́тла-ка́ры (неадуш.)
све́тла-ка́рага (адуш.)		 све́тла-ка́рую све́тла-ка́рае све́тла-ка́рыя (неадуш.)
све́тла-ка́рых (адуш.)
Т. све́тла-ка́рым све́тла-ка́рай
све́тла-ка́раю		 све́тла-ка́рым све́тла-ка́рымі
М. све́тла-ка́рым све́тла-ка́рай све́тла-ка́рым све́тла-ка́рых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павало́ка, -і, ДМ -ло́цы, ж.

1. Лёгкая дымка, якая зацягвае, пакрывае што-н.

Сонца прабівалася праз павалоку хмар.

2. У выразе: вочы з павало́кай — з пяшчотным, млявым, нібы затуманеным позіркам.

Вочы карыя з павалокай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)