кары́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кары́чны кары́чная кары́чнае кары́чныя
Р. кары́чнага кары́чнай
кары́чнае		 кары́чнага кары́чных
Д. кары́чнаму кары́чнай кары́чнаму кары́чным
В. кары́чны (неадуш.)
кары́чнага (адуш.)		 кары́чную кары́чнае кары́чныя (неадуш.)
кары́чных (адуш.)
Т. кары́чным кары́чнай
кары́чнаю		 кары́чным кары́чнымі
М. кары́чным кары́чнай кары́чным кары́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кары́чны кори́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кары́чны, ‑ая, ‑ае.

1. У складзе назваў некаторых трапічных дрэў сямейства лаўровых. Карычнае дрэва.

2. Які здабываецца, атрымліваецца з карыцы ​2. Карычная кіслага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кары́ца, -ы, ж.

Высушаная пахучая кара з галінак карычных дрэў, ужыв. як прыправа.

|| прым. кары́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кори́чный кары́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)