кары́слівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кары́слівы кары́слівая кары́слівае кары́слівыя
Р. кары́слівага кары́слівай
кары́слівае		 кары́слівага кары́слівых
Д. кары́сліваму кары́слівай кары́сліваму кары́слівым
В. кары́слівы (неадуш.)
кары́слівага (адуш.)		 кары́слівую кары́слівае кары́слівыя (неадуш.)
кары́слівых (адуш.)
Т. кары́слівым кары́слівай
кары́сліваю		 кары́слівым кары́слівымі
М. кары́слівым кары́слівай кары́слівым кары́слівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кары́слівы, -ая, -ае.

1. Заснаваны на карысці, які мае на ўвазе выгаду, карысць.

Карыслівыя намеры.

Карыслівая разважлівасць.

2. Які імкнецца да асабістай выгады, нажывы.

К. чалавек.

|| наз. кары́слівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кары́слівы

1. коры́стный, корыстолюби́вый;

~выя мэ́ты — коры́стные (корыстолюби́вые) це́ли;

2. (о человеке) корыстолюби́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кары́слівы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае на ўвазе выгаду, карысць, заснаваны на карысці. Карыслівыя інтарэсы. Карыслівыя мэты. □ [Васіля] закранула яе [Машына] халодная, карыслівая разважлівасць. Шамякін.

2. Які імкнецца да асабістай выгады, карысці. Карыслівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кары́сліва прысл., кары́слівы éigennützig; gewínnsüchtig, hábsüchtig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

карысталюбі́вы, -ая, -ае.

Тое, што і карыслівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карысталю́бец, -бца, мн. -бцы, -бцаў, м.

Карыслівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

корыстолюби́вый карысталю́бны; (корыстный) кары́слівы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

своекары́слівы, -ая, -ае.

Які дбае толькі пра ўласную выгаду; карыслівы.

С. чалавек.

Своекарыслівыя разлікі.

|| наз. своекары́слівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карысталюбі́вец, ‑біўца, м.

Карыслівы чалавек; карысталюбец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)