карчма́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (уст.).

Гаспадар карчмы.

|| ж. карчма́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. карчма́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карчма́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карчма́р карчмары́
Р. карчмара́ карчмаро́ў
Д. карчмару́ карчмара́м
В. карчмара́ карчмаро́ў
Т. карчмаро́м карчмара́мі
М. карчмару́ карчмара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карчма́р, -ра́ м., уст. тракти́рщик, шинка́рь, корчма́рь, целова́льник; каба́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карчма́р, ‑а, м.

Чалавек, які трымае карчму; гаспадар карчмы. У свята карчма была заўсёды поўная. Карчмар паспяваў толькі запісваць, хто колькі бярэ.. напавер. Брыль. Яшчэ пры цару ў гэтай хаце была карчма і трымаў яе стары карчмар Евель Пінхасік. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карчма́р м. Schánkwirt m -es, -e, Gástwirt m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

корчма́рь уст. карчма́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карчма́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да карчмар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шынка́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Уст. Займацца шынкарствам. Хацеў і там адзін карчмар атаўбавацца ды шынкарыць. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

karczmarz

м. карчмар, шынкар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

каба́тчик уст. шынка́р, -ра́ м.; (трактирщик) карчма́р, -ра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)