Карпа́ты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Карпа́ты
Р. Карпа́т
Карпа́таў
Д. Карпа́там
В. Карпа́ты
Т. Карпа́тамі
М. Карпа́тах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Карпа́ты (горы) Карпа́ты, -па́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карпа́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. карпа́ты карпа́тая карпа́тае карпа́тыя
Р. карпа́тага карпа́тай
карпа́тае		 карпа́тага карпа́тых
Д. карпа́таму карпа́тай карпа́таму карпа́тым
В. карпа́ты (неадуш.)
карпа́тага (адуш.)		 карпа́тую карпа́тае карпа́тыя (неадуш.)
карпа́тых (адуш.)
Т. карпа́тым карпа́тай
карпа́таю		 карпа́тым карпа́тымі
М. карпа́тым карпа́тай карпа́тым карпа́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карпа́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. карпа́ты карпа́тая карпа́тае карпа́тыя
Р. карпа́тага карпа́тай
карпа́тае		 карпа́тага карпа́тых
Д. карпа́таму карпа́тай карпа́таму карпа́тым
В. карпа́ты (неадуш.)
карпа́тага (адуш.)		 карпа́тую карпа́тае карпа́тыя (неадуш.)
карпа́тых (адуш.)
Т. карпа́тым карпа́тай
карпа́таю		 карпа́тым карпа́тымі
М. карпа́тым карпа́тай карпа́тым карпа́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Карпаты (горы) 1/254; 3/15; 5/457—458; 9/577

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Карпа́ты

т. 8, с. 92

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Карпа́ты мн. Karpáten pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Карпа́ты 1 ’узняты, задзёрты нос’ (КЭС, лаг.). Гл. кірпаты.

Карпа́ты 2 ’буграваты, з нягладкай паверхняй’ (Сцяшк.), ’з нягладкай паверхняй (аб бульбе, напрыклад)’ (Сл. паўн.-зах., Сцяшк. МГ), укр. коропатий, серб.-харв. кра̏пе ’няроўнасці’ даюць магчымасць рэканструяваць прасл. korpa ’бугор, няроўнасць’, што адпавядае літ. kárpa ’бародаўка’, лат. karpa ’бародаўка, мазоль’; такім чынам, лексема яшчэ балта-славянская.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ЗАХО́ДНІЯ КАРПА́ТЫ,

найбольш высокая і шырокая ч. горнай сістэмы Карпат на тэр. Чэхіі, Славакіі, Польшчы і Венгрыі. Даўж. каля 400 км, шыр. больш за 200 км. Хрыбты і ізаляваныя масівы накіраваны з ПдЗ на ПнУ. На Пн вылучаюць сярэдневышынныя хр. Зах. Бяскідаў, у цэнтр. частцы — высока- і сярэднягорныя масівы Татры (найб. выш. 2655 м, г. Герлахоўскі-Шціт), Нізкія Татры, Вял. Фатра, на Пд — сярэдневышынныя масівы з плоскімі вяршынямі Славацкіх Рудных гор, Шцяўніцкіх гор, Бюк, Матра і інш. Складзены пераважна з крышт. парод і вапнякоў, на Пд таксама і вулканічных парод. Мяшаныя і хваёвыя лясы, горныя лугі. Татранскі нац. парк, запаведнікі, курорты, турызм, зімовыя віды спорту.

т. 7, с. 19

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Carpathians

[kɑ:rpeɪθiənz]

Карпа́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)