Каро́ўчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Каро́ўчына
Р. Каро́ўчына
Д. Каро́ўчыну
В. Каро́ўчына
Т. Каро́ўчынам
М. Каро́ўчыне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каро́ўчына

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каро́ўчына каро́ўчыны
Р. каро́ўчыны каро́ўчын
Д. каро́ўчыне каро́ўчынам
В. каро́ўчыну каро́ўчын
Т. каро́ўчынай
каро́ўчынаю
каро́ўчынамі
М. каро́ўчыне каро́ўчынах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Каро́ўчына,

вёска ў Дрыбінскім раёне.

т. 8, с. 90

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Каро́ўчына,

вадасховішча ў Дрыбінскім раёне.

т. 8, с. 90

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)