каро́тка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
каро́тка караце́й найкараце́й

Іншыя варыянты: ко́ратка.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ко́ратка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
ко́ратка караце́й найкараце́й

Іншыя варыянты: каро́тка.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

каро́тка,

гл. коратка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́ратка і каро́тка,

1. Прысл. да кароткі (у 1, 2 і 3 знач.). Заве сябе хлапчук Не Якаў, а Якоб. Каротка падстрыгае лоб. Корбан. Коратка бліснула полымя, і дрэва пераламалася. Мележ. Ленін гаварыў не толькі каротка, але і проста. Гурскі.

2. безас. у знач. вык. Не хапае, малавата. Дзе каротка там і рвецца. Прыказка.

•••

Коратка кажучы (пабочн.) — у агульных рысах, без дэталізацыі (гаварыць, расказваць).

Ці доўга ці коратка гл. доўга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каратка... (гл. каротка...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «каротка...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: каратканогі, караткахвосты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каротка... (а таксама каратка...) Першая састаўная частка складаных слоў са знач. кароткі, напр.: кароткаметражны, кароткачасовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каротка... (а таксама каратка...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «кароткі», напрыклад: кароткачасовы, кароткаметражны, кароткагаловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каратка... (гл. каротка...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «каротка...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: каратканогі, караткахвалевы, караткаполы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зіха́ць, ‑ае; незак.

Абл. Каротка імгненна бліскаць. Маланка цяпер зіхала амаль бесперапынна. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абіры́чваць

‘каротка стрыгчы каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абіры́чваю абіры́чваем
2-я ас. абіры́чваеш абіры́чваеце
3-я ас. абіры́чвае абіры́чваюць
Прошлы час
м. абіры́чваў абіры́чвалі
ж. абіры́чвала
н. абіры́чвала
Загадны лад
2-я ас. абіры́чвай абіры́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абіры́чваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)