каро́бачнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каро́бачнік каро́бачнікі
Р. каро́бачніка каро́бачнікаў
Д. каро́бачніку каро́бачнікам
В. каро́бачніка каро́бачнікаў
Т. каро́бачнікам каро́бачнікамі
М. каро́бачніку каро́бачніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каро́бачнік м.

1. (рабочий, делающий коробки) коро́бочник;

2. уст., см. карабе́йнік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каро́бачнік, ‑а, м.

Тое, што і карабейнік. Неяк хадзіў быў каробачнік, дык здачы не было ў каробачніка за куплены бацькам ножык-сцізорык. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каро́бачнік м Hausíerer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

коро́бочник спец. скры́начнік, -ка м.; каро́бачнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карабе́йнік м гл каробачнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Hausíerer

m -s, - ву́лічны гандля́р, разно́счык, лато́чнік; уст. каро́бачнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)