карнішо́н, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Маленькі, зняты хутка пасля цвіцення агурок, прызначаны для марынавання.

2. -у. Гатунак такіх агуркоў.

|| прым. карнішо́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карнішо́н

‘сорт’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. карнішо́н
Р. карнішо́ну
Д. карнішо́ну
В. карнішо́н
Т. карнішо́нам
М. карнішо́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карнішо́н

‘маленькі агурок’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карнішо́н карнішо́ны
Р. карнішо́на карнішо́наў
Д. карнішо́ну карнішо́нам
В. карнішо́н карнішо́ны
Т. карнішо́нам карнішо́намі
М. карнішо́не карнішо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карнішо́н, -на, (о сорте) -ну м. корнишо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карнішо́н, ‑а, м.

Маленькі, зняты хутка пасля цвіцення агурок, прызначаны для марынавання.

[Фр. cornichon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карнішо́н м (kléine) Éssiggurke f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

карнішо́н

(фр. cornichon)

маленькі, зняты хутка пасля ўтварэння завязі агурок, прызначаны для марынавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

gherkin [ˈgɜ:kɪn] n. карнішо́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

korniszon

м. карнішон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

корнишо́н (огурец) карнішо́н, -на и (о сорте) -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)