карбо́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. карбо́лка
Р. карбо́лкі
Д. карбо́лцы
В. карбо́лку
Т. карбо́лкай
карбо́лкаю
М. карбо́лцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

карбо́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (разм.).

Карболавая кіслата.

|| прым. карбо́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карбо́лка ж., разг. карбо́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карбо́лка карбо́лка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карбо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Разм. Карболавая кіслата. Дэзінфіцыраваць карболкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карбо́лка ж хім разм Karbólsäure f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

carbolic

[kɑ:rˈbɑ:lɪk]

adj.

карбо́лавы

carbolic acid — карбо́лавая кіслата́, карбо́лка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

karbol, ~u

м. хім. карболавая кіслата; карболка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Karból

n -s, ~säure

f - карбо́лавая кіслата́; разм. карбо́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)