Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кара́чкі: на ~кахразг. на кара́чках, на четвере́ньках;
на к. — разг. на кара́чки, на четвере́ньки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кара́чкі,
У выразах: на карачкі; на карачках — а) на абедзве рукі і нагі; на абедзвюх руках і нагах. Шкірман, вырываючыся з рук Касарэвіча, б’е яго нагой у жывот. Той становіцца на карачкі і, не могучы ўстаць, садзіцца.Навуменка.Гвація выкуліўся з лінейкі і на карачках папоўз прэч.Самуйлёнак; б) тое, што і на кукішкі, на кукішках (гл. кукішкі). [Рыбак] прысеў на карачкі і ўтаропіўся на паплавок.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кара́чкі:
на кара́чкі auf álle víere;
на кара́чках auf állen víeren
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Кара́чкі ’кукішкі, карачкі’ (Шат., Нас., Гарэц., Др.-Падб.), карачы ’тс’ (Сцяц. Нар.), укр.карачки ’тс’, рус.корячка ’тс’ да korakъ (параўн. серб.-харв.ко̏рак, славен.korák ’крок’), якое ў сваю чаргу да korkъ ’нага’ (гл. крок, якое запазычана з польск. мовы) (Трубачоў, Эт. сл., 2, 50, 77–80). Прасл.korakъ паводле Трубачова адлюстроўвае фальшывае поўнагалоссе, якое спарадычна ўзнікала яшчэ ў праславянскі перыяд. Калі гэта так, то лексема карачкі з’яўляецца рэліктам усходнеславянскіх паралеляў да серб.-харв.ко̀рак і іншых паўднёва-славянскіх лексем: карачка < koračьka < korakъ. Форма карачы хутчэй за ўсё другаснае ўтварэнне па аналогіі.