каранава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каранава́ны каранава́ная каранава́нае каранава́ныя
Р. каранава́нага каранава́най
каранава́нае		 каранава́нага каранава́ных
Д. каранава́наму каранава́най каранава́наму каранава́ным
В. каранава́ны (неадуш.)
каранава́нага (адуш.)		 каранава́ную каранава́нае каранава́ныя (неадуш.)
каранава́ных (адуш.)
Т. каранава́ным каранава́най
каранава́наю		 каранава́ным каранава́нымі
М. каранава́ным каранава́най каранава́ным каранава́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каранава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каранава́ны каранава́ная каранава́нае каранава́ныя
Р. каранава́нага каранава́най
каранава́нае		 каранава́нага каранава́ных
Д. каранава́наму каранава́най каранава́наму каранава́ным
В. каранава́ны (неадуш.)
каранава́нага (адуш.)		 каранава́ную каранава́нае каранава́ныя (неадуш.)
каранава́ных (адуш.)
Т. каранава́ным каранава́най
каранава́наю		 каранава́ным каранава́нымі
М. каранава́ным каранава́най каранава́ным каранава́ных

Кароткая форма: каранава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каранава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каранава́ны каранава́ная каранава́нае каранава́ныя
Р. каранава́нага каранава́най
каранава́нае		 каранава́нага каранава́ных
Д. каранава́наму каранава́най каранава́наму каранава́ным
В. каранава́ны (неадуш.)
каранава́нага (адуш.)		 каранава́ную каранава́нае каранава́ныя (неадуш.)
каранава́ных (адуш.)
Т. каранава́ным каранава́най
каранава́наю		 каранава́ным каранава́нымі
М. каранава́ным каранава́най каранава́ным каранава́ных

Кароткая форма: каранава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каранава́ны короно́ванный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каранава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад каранаваць.

2. у знач. прым. Надзелены манархічнай уладай; вянчаны на царства. Каранаваны кароль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каранава́ны gekrönt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

короно́ванный каранава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карано́ваны, см. каранава́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gekrönt

a каранава́ны, уве́нчаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ВІЛЬГЕ́ЛЬМ І Заваёўнік

(William the Conqueror; каля 1027, г. Фалез, Францыя — 9.9.1087),

герцаг Нармандыі (Вільгельм; 1035—1087), кароль Англіі [1066—87]. Пазашлюбны сын нармандскага герцага Роберта І Д’ябла. У 1062 далучыў да Нармандыі графства Мен і ч. графства Анжу. Пасля смерці англасаксонскага караля Эдуарда Спаведніка і каранацыі Гаральда II на чале франц. рыцарскага войска (5 тыс. воінаў) высадзіўся на англ. узбярэжжы і 14.10.1066 у бітве каля порта Гастынгс разбіў сял. апалчэнне Гаральда II, паклаўшы пачатак Нармандскаму заваяванню Англіі 1066. Каранаваны ў Вестмінстэры 25.12.1066. Стварыў уласны дамен (да 1/7 тэр. краіны). У 1085 устанавіў прамую залежнасць ад караля сваіх непасрэдных васалаў і ўсіх ар’ервасалаў, абавязаўшы іх несці ваен. службу на сваю карысць, у 1086 правёў агульнадзярж. перапіс усіх феад. уладанняў. Пры Вільгельме І умацаваліся гандл. сувязі з Фландрыяй; далейшае запрыгоньванне сялян выклікала іх паўстанні (найб. значныя ў 1069 і 1071 на Пн і ПнУ Англіі).

М.К.Багадзяж.

т. 4, с. 171

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)