каракуляво́дчы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
каракуляво́дчы |
каракуляво́дчая |
каракуляво́дчае |
каракуляво́дчыя |
| Р. |
каракуляво́дчага |
каракуляво́дчай
каракуляво́дчае |
каракуляво́дчага |
каракуляво́дчых |
| Д. |
каракуляво́дчаму |
каракуляво́дчай |
каракуляво́дчаму |
каракуляво́дчым |
| В. |
каракуляво́дчы (неадуш.)
каракуляво́дчага (адуш.) |
каракуляво́дчую |
каракуляво́дчае |
каракуляво́дчыя (неадуш.)
каракуляво́дчых (адуш.) |
| Т. |
каракуляво́дчым |
каракуляво́дчай
каракуляво́дчаю |
каракуляво́дчым |
каракуляво́дчымі |
| М. |
каракуляво́дчым |
каракуляво́дчай |
каракуляво́дчым |
каракуляво́дчых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
каракуляво́дчы каракулево́дческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каракуляво́дчы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да каракуляводства. Каракуляводчы саўгас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каракуляво́дства, -а, н.
Развядзенне каракульскіх авечак як галіна жывёлагадоўлі.
|| прым. каракуляво́дчы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
каракулево́дческий с.-х. каракуляво́дчы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)