карабе́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. карабе́льны карабе́льная карабе́льнае карабе́льныя
Р. карабе́льнага карабе́льнай
карабе́льнае		 карабе́льнага карабе́льных
Д. карабе́льнаму карабе́льнай карабе́льнаму карабе́льным
В. карабе́льны (неадуш.)
карабе́льнага (адуш.)		 карабе́льную карабе́льнае карабе́льныя (неадуш.)
карабе́льных (адуш.)
Т. карабе́льным карабе́льнай
карабе́льнаю		 карабе́льным карабе́льнымі
М. карабе́льным карабе́льнай карабе́льным карабе́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карабе́льны корабе́льный;

○ к. лес — корабе́льный лес

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карабе́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да карабля, належыць караблю. Карабельныя снасці. Карабельны журнал. Карабельны грум. // Які служыць на караблі. Карабельны ўрач. // Прызначаны для будаўніцтва і рамонту караблёў. Карабельная сталь. Карабельная верф.

•••

Карабельны лес гл. лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карабе́льны Schiff(s)-;

карабе́льны лес Schíffbauholz n -es

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

карабе́ль, -бля́, мн. -блі, -блёў, м.

1. Вялікае марское судна.

Ваенны к.

Акіянскі к.

2. Лятальны апарат.

Касмічны к.

◊

Спаліць свае караблі (кніжн.) — рашуча парваць з мінулым.

|| памянш. кара́блік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

Пускаць папяровыя караблікі.

|| прым. карабе́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

○

Карабельны лес — лес з высокіх мачтавых дрэў, прыгодных для караблебудавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

корабе́льный карабе́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sick bay [ˈsɪkˌbeɪ] n. карабе́льны лазарэ́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бор¹, -у, М у бары́, мн. бары́, -о́ў, м.

Стары сасновы лес.

Векавы б.

○

Карабельны бор — высокі, прыгодны для суднабудавання сасновы бор.

|| прым. баравы́, -а́я, -о́е.

Б. край.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́рлінь, ‑я, м.

Карабельны пяньковы трос таўшчынёю 10–15 см.

[Ад гал. paardelijn ад paard — конь і lijn — канат.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schíffsladung

f -, -en карабе́льны груз

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)