караба́чанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. караба́чанне
Р. караба́чання
Д. караба́чанню
В. караба́чанне
Т. караба́чаннем
М. караба́чанні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

караба́чанне ср. коро́бление

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

караба́чанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. карабаціць (у 1 знач.) і стан паводле знач. дзеясл. карабаціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ЗВАРНЫ́Я КАНСТРУ́КЦЫІ,

металічныя канструкцыі будынкаў і збудаванняў, элементы якіх злучаны зваркай. У параўнанні з кляпанымі канструкцыямі маюць паніжаны расход металу, меншы кошт вырабу, большую герметычнасць швоў (што асабліва важна для трубаправодаў, рэзервуараў і г.д.). Недахопы: наяўнасць унутраных напружанняў і дэфармацый, карабачанне тонкіх элементаў. З.к. робяць пераважна дугавой зваркай, элементы значнай таўшчыні (30—50 мм і больш) — электрашлакавай зваркай.

т. 7, с. 37

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)