караба́чанне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. карабаціць (у 1 знач.) і стан паводле знач. дзеясл. карабаціцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)