Караба́н ’складка на скуры, маршчыны’ (З нар. сл., Сцяшк. МГ) да прасл. korbiti ’моршчыць’ < korbъ ’каробка’ (Трубачоў, Эт. сл., 11, 52).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Караба́н Сцяпан Ігнатавіч

т. 8, с. 38

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Караба́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Караба́ны
Р. Караба́н
Караба́наў
Д. Караба́нам
В. Караба́ны
Т. Караба́намі
М. Караба́нах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)