капіля́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. капіля́р капіля́ры
Р. капіля́ра капіля́раў
Д. капіля́ру капіля́рам
В. капіля́р капіля́ры
Т. капіля́рам капіля́рамі
М. капіля́ры капіля́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

капіля́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Трубачка з вельмі вузкім унутраным каналам.

2. Самы тонкі крывяносны сасуд.

|| прым. капіля́рны, -ая, -ае.

К. ціск.

К. сасуд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капіля́р м., спец. капилля́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капіля́р, ‑а, м.

1. Трубачка з вельмі вузкім унутраным каналам. // Усякі невялікі вузкі канал (напрыклад, у порах глебы, дрэва).

2. Самы тонкі крывяносны сасуд.

[Ад лац. capillaris — валасяны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капіля́р м

1. фіз Kapilláre f -, -n;

2. анат Kapilláre f, Kapillárgefäß n -es, -e, Háargefäß n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

капилля́р спец. капіля́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kapilláre

f -, -n фіз., анат. капіля́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

capillary

[ˈkæpəleri]

1.

adj.

1) як валасо́к, ве́льмі то́нкі

2) капіля́рны

2.

n.

капіля́р -а m., капіля́рная тру́бка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kapilara

kapilar|a

ж.

1. часцей мн.

~y анат. капіляры;

2. фіз. капіляр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ВІСКАЗІ́МЕТР

(ад віскоза + ...метр),

прылада для вымярэння вязкасці вадкасцей і газаў. Бываюць капілярныя (найб. пашыраныя; вызначаецца час працякання зададзенага аб’ёму вадкасці праз капіляр), ратацыйныя (вымяраецца вярчальны момант або вуглавая скорасць аднаго з сувосевых цел, паміж якімі знаходзіцца даследаваная вадкасць або газ), шарыкавыя (вымяраецца час падзення шарыка паміж 2 меткамі) і ультрагукавыя (вымяраецца скорасць затухання ваганняў у даследаванай вадкасці). Выкарыстоўваецца для вымярэння вязкасці пры розных т-рах металаў, буд. матэрыялаў, хім. і харч. прадуктаў і інш. Гл. таксама Вісказіметрыя.

т. 4, с. 194

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)