капюшо́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. капюшо́н капюшо́ны
Р. капюшо́на капюшо́наў
Д. капюшо́ну капюшо́нам
В. капюшо́н капюшо́ны
Т. капюшо́нам капюшо́намі
М. капюшо́не капюшо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

капюшо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Адкідны галаўны ўбор, прымацаваны ззаду да каўняра верхняга адзення.

Паліто з капюшонам.

|| прым. капюшо́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капюшо́н м. капюшо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капюшо́н капюшо́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капюшо́н, ‑а, м.

Адкідны галаўны ўбор, прымацаваны ззаду да каўняра верхняй адзежыны. Плашч з капюшонам. □ Іван Васільевіч адкінуў капюшон, зняў шапку, каб выцерці пот. Шамякін.

[Фр. capuchon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капюшо́н м. Kapúze -, -n; Régenhaube f -, -n (ад дажджу);

плашч з капюшо́нам Kapúzenmantel m -s, -mäntel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

капюшо́н

(фр. capuchon)

адкідны галаўны ўбор, прымацаваны да каўняра верхняга адзення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

башлы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Востраканечны капюшон з доўгімі канцамі, які надзяваецца на шапку.

|| прым. башлыко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адшпі́львацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адшпіліцца.

2. Быць прышпільным. Капюшон плашча адшпільваецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hood [hʊd] n.

1. капюшо́н, капту́р

2. складны́ верх (аўтамабіля); AmE капо́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)