Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
капу́т, нескл., м., у знач.вык., каму-чаму (разм.).
Канец, гібель.
К. усяму ліхому.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
капу́тв знач. сказ., разг.капу́т.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
капу́тнескл., м., в знач. сказ., разг.капу́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
капу́т, нескл., м.; узнач.вык.
Разм. Канец, смерць. — Капут яму, пане. Дзе ж ён будзе жывы, паляжаўшы ў такой вадзе. Не ўжо.Галавач.На другі тыдзень схапіла мяне ў дадатак яшчэ і ліхаманка. Аслабеў зусім, думаў — капут!Карпюк.
[Ням. Kaputt.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
капу́тм:
тут табе́ і капу́т !разм jetzt ist es aus mit dir!, jetzt bist du erlédigt!
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Капу́т ’канец, смерць’ (ТСБМ). Паходзіць з нямецкай мовы (праз польскую ці рускую), параўн. н.-в.-ням.kapútt ’сапсаваны, разбіты, зламаны’, ’які загінуў’ < франц.capot ’прапаў, праіграў’ у выразе être (або faire) capot ’вашы карты пабіты’; аналагічна ням.kaputt machen (Фасмер, 2, 188; Клюге, 350–351; ЕСУМ, 2, 379). Даза (139) дапускае генетычную сувязь франц.capot з праванс.cap, якое з нар.-лац.capus, лац.caput ’галава’. У Вялікую Айчынную вайну лексема набыла значэнне ’капец, смерць’ — у выніку другаснага запазычання (Шанскі, 2 (К), 59–60).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
халэ́муснескл., м., разг., в знач. сказ.капу́т, коне́ц
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каю́кмразмглкапут
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Скапу́ціцца ‘памерці’ (ТСБМ, ТС, Варл.). Рус.калуж., маск.скапу́титься ‘нечакана і моцна захварэць’. Ад капут (гл.), што з ням.kaput ‘канец; смерць’.