капры́с
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
капры́с |
капры́сы |
| Р. |
капры́са |
капры́саў |
| Д. |
капры́су |
капры́сам |
| В. |
капры́с |
капры́сы |
| Т. |
капры́сам |
капры́самі |
| М. |
капры́се |
капры́сах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
капры́с
(фр. саргісе)
тое, што і капрычыо.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
caprice
[kəˈpri:s]
n.
1) капры́с, капры́з -у m., пры́хамаць f.
2) зьме́нлівасьць f.
3) капры́чыё, n, indecl. (музы́чны тво́р)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)