капры́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. капры́з капры́зы
Р. капры́зу капры́заў
Д. капры́зу капры́зам
В. капры́з капры́зы
Т. капры́зам капры́замі
М. капры́зе капры́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

капры́з, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Беспадстаўнае, але настойлівае жаданне, патрабаванне чаго-н., недарэчная задума, дзівацтва.

Дзіцячы к.

2. перан., чаго. Што-н. нечаканае, выпадковае ў той ці іншай сферы жыцця.

К. моды.

К. прыроды.

|| прым. капры́зны, -ая, -ае.

Капрызнае надвор’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капры́з, -зу м.

1. капри́з; при́хоть ж., причу́да ж.;

2. только мн. капри́зы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капры́з, ‑у, м.

1. Беспадстаўнае, але настойлівае жаданне, патрабаванне; недарэчная задума, дзівацтва. Дзіцячы капрыз. Жаночы капрыз. □ У Толі быў адзін капрыз. Амаль кожны месяц маці купляла яму ці новыя туфлі, ці сандалеты, а яны хлопчыку ўсё былі не даспадобы. Даніленка.

2. перан. Што‑н. нечаканае, выпадковае. Капрыз прыроды. Матор з капрызамі. □ Наставала.. [зіма] няроўна, марудна, з частымі капрызамі. Хадкевіч.

[Фр. caprice.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капры́з м Láune f -, -n; Grílle f -, -n;

капры́зы лёсу die Láunen des Schícksals

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

капры́з

(фр. саргісе, ад лац. capra = каза)

1) беспадстаўнае, але настойлівае патрабаванне, недарэчнае жаданне;

2) перан. што-н. нечаканае, выпадковае (напр. к. моды, к. надвор’я).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Капры́з ’раптоўнае, настойлівае патрабаванне’, ’дзівацтва’, ’недарэчная задума’ (ТСБМ, Яруш.), капрызы (Бяльк.), капрызіць ’злавацца, капрызны ’гняўлівы, схільны крыўдзіцца’ (КЭС, лаг., ТСБМ), капры́за ’капрызны чалавек’. З франц. caprice ’капрыз’ < італ. capriccio ’тс’ < capra ’каза’ (значэнне ’дзівацтва, раптоўныя патрабаванні’ паявілася на падставе незвычайных скокаў казы (Слаўскі, 2, 60) — праз польск. або рус. мову.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

капры́з

(фр. caprice, ад лац. capra = каза)

1) беспадстаўнае, але настойлівае патрабаванне, недарэчнае жаданне (напр. жаночы к.);

2) перан. што-н. нечаканае, выпадковае (напр. к. моды, к. надвор’я).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

капры́за

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. капры́за капры́зы
Р. капры́зы капры́з
Д. капры́зу капры́зам
В. капры́зу капры́з
Т. капры́зам капры́замі
М. капры́зе капры́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

капры́за

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. капры́за капры́зы
Р. капры́зы капры́з
Д. капры́зе капры́зам
В. капры́зу капры́з
Т. капры́зай
капры́заю		 капры́замі
М. капры́зе капры́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)