каніце́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. каніце́ль
Р. каніце́лі
Д. каніце́лі
В. каніце́ль
Т. каніце́ллю
М. каніце́лі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каніце́ль, -і, ж.

1. Вельмі тонкая металічная нітка для вышывання.

2. перан. Нуднае, зацяжное вырашэнне якой-н. справы, валакіта.

|| прым. каніце́льны, -ая, -ае.

Каніцельная справа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каніце́ль ж., в разн. знач. каните́ль;

◊ разво́дзіць к. — разводи́ть каните́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каніце́ль, ‑і, ж.

1. Вельмі тонкая металічная, звычайна залатая або сярэбраная, ніць для вышывання. На Мсціслава і пана Адама пацягнуўся з вышыні паток струменьчыкаў, падобных на залацістую каніцель, аблытаў іх, зрабіў залацістыя валасы Маеўскага рыжымі. Караткевіч.

2. перан. Разм. Нудная зацяжная справа, валакіта. — Бачыш, у брыгадзе і з ворывам дрэнь, і з фермай не клеіцца, і з куратнікам каніцель. Гурскі. // Дарэмная трата часу.

•••

Цягнуць (разводзіць) каніцель гл. цягнуць.

[Фр. cannetille.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каніце́ль ж

1. (залатая, сярэбраная нітка) Kantílle f -, -n, gewúndener Gólddraht [Sílberdraht];

2. перан разм lángweilige [lángwierige] Sáche, Trödeléi f -, -en;

◊ цягну́ць каніце́ль (herúm)trödeln vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

каніце́ль

(фр. cannetille)

1) вельмі тонкая залатая або сярэбраная нітка для вышывання;

2) перан. нудная, зацяжная справа, валакіта (разводзіць к.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

каніце́ль

(фр. cannetille)

1) вельмі тонкая металічная нітка для вышывання;

2) перан. нудная, зацяжная справа, валакіта (напр. разводзіць к.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

каните́ль​I (нитка) каніце́ль, -лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разво́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць.

Незак. да развесці.

•••

Разводзіць антымоніі — весці пустыя, непатрэбныя размовы.

Разводзіць каніцель — тое, што і цягнуць каніцель (гл. цягнуць).

Разводзіць філасофію — адцягнена і шматслоўна разважаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Flíttergold

n -(e)s мішура́, каніце́ль (для вышывання)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)