Verbum

анлайнавы слоўнік

канібалі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канібалі́зм, -му м. каннибали́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канібалі́зм, ‑у, м.

Кніжн.

1. Людаедства.

2. перан. Жорсткасць, лютасць, варварства. Канібалізм нораваў.

[Фр. cannibalisme.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Канібалізм, гл. Людаедства

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

канібалізм

т. 7, с. 585

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

канібалі́зм м. Kannibalísmus m -, Ménschenfresserei f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

канібалі́зм

(фр. cannibalisme, ад cannibale = канібал)

1) людаедства;

2) паяданне жывёламі асобін свайго віду;

3) перан. лютасць, жорсткасць, варварства (напр. к. нораваў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канібалі́зм

(фр. cannibalisme, ад ісп. canibal = канібал < caribal = караіб)

1) людаедства;

2) перан. лютасць, жорсткасць, варварства (напр. к. нораваў).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

каннибали́зм канібалі́зм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каніба́льства, ‑а, н.

Тое, што і канібалізм (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)