назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Канько́ў | |
| Канька́м | |
| Канька́мі | |
| Канька́х |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Канько́ў | |
| Канька́м | |
| Канька́мі | |
| Канька́х |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
1. Спартыўны інвентар, які складаецца са спецыялізаванага абутку і прымацаваных да яго рухомых ці нерухомых вузкіх сталёвых палазкоў; прызначаны для катання на лёдзе.
2. Канькабежны спорт (
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
канёк
‘вузкі сталёвы палазок’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| канёк | ||
| канька́ | канько́ў | |
| каньку́ | канька́м | |
| канёк | ||
| канько́м | канька́мі | |
| каньку́ | канька́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Вузкія сталёвым палазкі, якія прымацоўваюцца да абутку для катання на лёдзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
канёк
‘памянш. да конь’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| канёк | ||
| канька́ | канько́ў | |
| каньку́ | канька́м | |
| канька́ | канько́ў | |
| канько́м | канька́мі | |
| каньку́ | канька́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
*
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
канёк²
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)