канфу́зіць, -фу́жу, -фу́зіш, -фу́зіць; незак., каго (што) (разм.).

Прыводзіць у канфуз.

|| зак. сканфу́зіць, -фу́жу, -фу́зіш, -фу́зіць; -фу́жаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канфу́зіць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. канфу́жу канфу́зім
2-я ас. канфу́зіш канфу́зіце
3-я ас. канфу́зіць канфу́зяць
Прошлы час
м. канфу́зіў канфу́зілі
ж. канфу́зіла
н. канфу́зіла
Загадны лад
2-я ас. канфу́зь канфу́зьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час канфу́зячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канфу́зіць несов. конфу́зить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канфу́зіць, ‑фужу, ‑фузіш, ‑фузіць; незак., каго.

Ставіць у няёмкае становішча; бянтэжыць. [Рыбнікаў:] Баішся, каб Наталля Мікалаеўна з тону не збілася, убачыўшы цябе? Давай не будзем яе канфузіць. Крапіва. Салдаты,.. каб замаскіраваць свой вялікі рогат над начальнікам і залішне яго не канфузіць, пачалі дружна чхаць. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфу́зіць konfús [verlégen, verwírrt] máchen, in Verlégenheit bríngen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сканфу́зіць гл. канфузіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

конфу́зить несов. канфу́зіць, саро́міць, сарамаці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канфу́зны, ‑ая, ‑ае.

Які канфузіць, ставіць у няёмкае становішча. Канфузны выпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zawstydzać

незак. сароміць; канфузіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

verdútzen

vt бянтэ́жыць, канфу́зіць, ста́віць у тупі́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)