канфу́зіць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. канфу́жу канфу́зім
2-я ас. канфу́зіш канфу́зіце
3-я ас. канфу́зіць канфу́зяць
Прошлы час
м. канфу́зіў канфу́зілі
ж. канфу́зіла
н. канфу́зіла
Загадны лад
2-я ас. канфу́зь канфу́зьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час канфу́зячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)