назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ка́нфары | ||
| ка́нфара | ка́нфараў | |
| ка́нфару | ка́нфарам | |
| ка́нфары | ||
| ка́нфарам | ка́нфарамі | |
| ка́нфары | ка́нфарах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
(
старажытнагрэчаскі кубак для віна з дзвюма вертыкальнымі ручкамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
канфа́рыць
‘рабіць увагнутасці на метале (канфарыць што-небудзь і без прамога дапаўнення)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| канфа́ру | канфа́рым | |
| канфа́рыш | канфа́рыце | |
| канфа́рыць | канфа́раць | |
| Прошлы час | ||
| канфа́рыў | канфа́рылі | |
| канфа́рыла | ||
| канфа́рыла | ||
| Загадны лад | ||
| канфа́рце | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| канфа́рачы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)