канту́зіць, -ту́жу, -ту́зіш, -ту́зіць; -ту́жаны; зак., каго-што.

Нанесці кантузію каму-, чаму-н.

К. галаву.

Байца кантузіла (безас.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канту́зіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. канту́жу канту́зім
2-я ас. канту́зіш канту́зіце
3-я ас. канту́зіць канту́зяць
Прошлы час
м. канту́зіў канту́зілі
ж. канту́зіла
н. канту́зіла
Дзеепрыслоўе
прош. час канту́зіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канту́зіць сов. конту́зить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канту́зіць, ‑тузіць; зак., каго-што.

Нанесці кантузію. Маланка нарабіла бяды. На сядзібе МТС раскалола стары дуб .. і кантузіла механіка Сяргея Касцянка. Шамякін. / у безас. ужыв. [Кастусь] быў змарнелы, стомлены, ад утрапення не еў колькі дзён і апроч раны яго яшчэ кантузіла. Чорны. У Міколы стаяў звон у вушах — яго кантузіла. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канту́зіць мед. quétschen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

конту́зить сов. канту́зіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канту́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад кантузіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kontuzjować

незак. кантузіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

quétschen

1.

vt

1) душы́ць, мяць, расціска́ць

etw. breit ~ — расплю́шчваць што-н.

etw. weich ~ — мяць што-н. да мя́ккага ста́ну

2) прыці́снуць, ушчамі́ць

sich (D) éinen Fínger ~ — ушчамі́ць сабе́ па́лец

3) канту́зіць

2.

(sich) штурха́цца, знахо́дзіцца ў це́сных умо́вах

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)