канстыту́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. канстыту́цыя канстыту́цыі
Р. канстыту́цыі канстыту́цый
Д. канстыту́цыі канстыту́цыям
В. канстыту́цыю канстыту́цыі
Т. канстыту́цыяй
канстыту́цыяю		 канстыту́цыямі
М. канстыту́цыі канстыту́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канстыту́цыя², -і, ж. (спец.).

Будова арганізма, склад цела.

К. чалавека.

|| прым. канстытуцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канстыту́цыя¹, -і, мн. -і, -цый, ж.

Асноўны закон дзяржавы, які вызначае асновы грамадскага і дзяржаўнага ладу, сістэму дзяржаўных органаў, правы і абавязкі грамадзян.

К.

Рэспублікі Беларусь.

|| прым. канстытуцы́йны, -ая, -ае.

К. лад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канстыту́цыя I ж. конститу́ция;

Канстыту́цыя Рэспу́блікі Белару́сь — Конститу́ция Респу́блики Белару́сь

канстыту́цыя II ж. конститу́ция;

к. чалаве́ка — конститу́ция челове́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канстыту́цыя, ‑і, ж.

1. Асноўны закон дзяржавы, які мае вышэйшую юрыдычную сілу і вызначае грамадою дзяржаўны лад, выбарчую сістэму, прынцыпы арганізацыі і дзейнасці дзяржаўных органаў і асноўныя правы і абавязкі грамадзян. Канстытуцыя СССР. Манархічная канстытуцыя.

2. Будова арганізма, склад цела. Канстытуцыя чалавека. Канстытуцыя жывёлы.

[Ад лац. constitutio — будова; ўстанаўленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Канстытуцыя 5/387

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

канстыту́цыя ж. Verfássung f -, -en, Konstitutión f -. -en; Grúndgesetz n -es, -e (асноўны закон);

Дзень Канстыту́цыі Verfássungstag m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

канстытуцыя,

асноўны закон дзяржавы.

т. 7, с. 598

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

канстытуцыя,

пастанова вальнага сейма Каралеўства Польскага і Рэчы Паспалітай.

т. 7, с. 598

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

канстыту́цыя

(лац. constitutio = будова; устанаўленне)

1) асноўны закон дзяржавы;

2) будова арганізма, склад цела (напр. к. чалавека).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)