канстанта́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канстанта́н канстанта́ны
Р. канстанта́ну канстанта́наў
Д. канстанта́ну канстанта́нам
В. канстанта́н канстанта́ны
Т. канстанта́нам канстанта́намі
М. канстанта́не канстанта́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канстанта́н

(ад лац. constans, -ntis = нязменны, пастаянны)

сплаў медзі з нікелем і прымесямі некаторых іншых элементаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)