назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| канкарда́ту | |
| канкарда́ту | |
| канкарда́там | |
| канкарда́це |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| канкарда́ту | |
| канкарда́ту | |
| канкарда́там | |
| канкарда́це |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Дагавор паміж рымскім панам і ўрадам пэўнай дзяржавы аб становішчы і прывілеях каталіцкай царквы ў гэтай дзяржаве.
[Лац. concordatum ад concordare — быць згодным.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
(
дагавор паміж рымскім папам і ўрадам пэўнай дзяржавы аб становішчы і прывілеях каталіцкай царквы ў гэтай дзяржаве.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Вормскі
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
ВО́РМСКІ
кампраміснае пагадненне паміж імператарам «Свяшчэннай
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
конкорда́т
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)