каните́ль​I (нитка) каніце́ль, -лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каните́ль​II ж., неодобр. валаво́джанне, -ння ср., валакі́та, -ты ж., важдані́на, -ны ж., цягані́на, -ны ж.;

◊

разводи́ть каните́ль валаво́дзіць, валакі́ціць, мару́дзіць, цягну́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каніце́ль ж., в разн. знач. каните́ль;

◊ разво́дзіць к. — разводи́ть каните́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карпані́на ж., разг. каните́ль, возня́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

важдані́на ж., разг. возня́, каните́ль, маета́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валэ́нданне ср., разг.

1. каните́ль;

2. шата́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валаво́джанне ср., разг. волы́нка ж., каните́ль ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Муту́зіць ’цягаць, валтузіць, непакоіць, ганяць’ (ушац., Нар. лекс.). Генетычна ўзыходзіць да мату́з (гл.). Аналагічна рус. канителиться (< тянуть канитель).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

валы́нка ж., муз. волы́нка;

◊ цягну́ць ~ку — тяну́ть каните́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цягані́на ж., разг. волоки́та, каните́ль, проволо́чка;

◊ разве́сці ~ну — развести́ волоки́ту;

папяро́вая ц. — бума́жная волоки́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)