кандыда́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кандыда́т кандыда́ты
Р. кандыда́та кандыда́таў
Д. кандыда́ту кандыда́там
В. кандыда́та кандыда́таў
Т. кандыда́там кандыда́тамі
М. кандыда́це кандыда́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кандыда́т, -а, М -да́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Асоба, якая намячаецца да выбрання, назначэння або для прыёму куды-н.

К. у дэпутаты.

2. чаго. Малодшая вучоная ступень, якая прысуджаецца пасля абароны дысертацыі, а таксама асоба, якая мае гэту ступень.

К. філалагічных навук.

|| ж. кандыда́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 1 знач.; разм.).

|| прым. кандыда́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кандыда́т м., в разн. знач. кандида́т;

к. у дэпута́ты — кандида́т в депута́ты;

к. філалагі́чных наву́к — кандида́т филологи́ческих нау́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кандыда́т, ‑а, М ‑даце, м.

1. Той, хто намечан для выбрання, назначэння або для прыёму куды‑н. Кандыдат у дэпутаты Вярхоўнага Савета СССР. Залічыць у інстытут кандыдатам.

2. чаго. Малодшая вучоная ступень у дарэвалюцыйнай Расіі, якая прысвойвалася пасля заканчэння з адзнакай вышэйшай навучальнай установы. Кандыдат славеснасці.

•••

Кандыдат навук якіх — малодшая вучоная ступень у СССР, якая прысуджаецца на падставе абароны дысертацыі; асоба, якой прысуджана гэта ступень. Кандыдат філалагічных навук. Ступень кандыдата тэхнічных навук.

Кандыдат у члены КПСС (партыі) — асоба, якая праходзіць устаноўлены статутам выпрабавальны тэрмін перад прыёмам у члены КПСС.

[Ад лац. candidatus — адзеты ў белае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кандыдат

т. 7, с. 580

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кандыда́т м Kandidát m -en, -en; Ánwärter m -s, -;

кандыда́т на паса́ду прэзідэ́нта Präsidéntschaftskandidat m;

вы́ставіць кандыда́там у дэпута́ты als Ábgeordneten nominíeren, als Kandidáten (für die Parlaméntswahlen) áufstellen;

вы́лучыць кандыда́та éinen Kandidáten vórschlagen*;

кандыда́т наву́к Kandidát der Wíssenschaften, Dóktor m -s, -tóren (скар Dr.);

ступе́нь кандыда́та наву́к der wíssenschaftliche Grad éines Kandidáten (у Беларусі); Dóktorgrad m -(e)s, -e (у шэрагу замежных краін);

кандыда́т у майстры́ Spórtler der Méisterklasse; шахм Méisteranwärter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кандыда́т

(лац. candidatus = адзеты ў белае)

1) той, каго намячаюць выбраць, прызначыць, прыняць куды-н. (напр. к. у дэпутаты);

2) першая вучоная ступень, якая прысуджаецца на падставе абароны дысертацыі (напр. к. філалагічных навук).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Кандыда́т ’той, хто намечаны для выбрання, прыёму, назначэння’ (ТСБМ, Яруш.), Ст.-бел. кондидатъ (XVII ст.) ’тс’. Запазычана са ст.-польск. kandydat, якое з лац. candidātus ’убраны ў белае адзенне’ (з часоў Рыму — прэтэндэнт на пасаду павінен быў быць апрануты ў белую тогу) < лац. condere ’бялець, блішчэць’ (Слаўскі, 2, 44; Шанскі, 2 (К), 43–44).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кандыда́т

(лац. candidatus = адзеты ў белае)

1) асоба, якая намячаецца да выбрання, назначэння або да прыёму куды-н. (напр. к. у дэпутаты);

2) малодшая вучоная ступень, якая прысуджаецца на падставе абароны дысертацыі (напр. к. філалагічных навук).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

экс-кандыда́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. экс-кандыда́т экс-кандыда́ты
Р. экс-кандыда́та экс-кандыда́таў
Д. экс-кандыда́ту экс-кандыда́там
В. экс-кандыда́та экс-кандыда́таў
Т. экс-кандыда́там экс-кандыда́тамі
М. экс-кандыда́це экс-кандыда́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)