канду́ктар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канду́ктар канду́ктары
Р. канду́ктара канду́ктараў
Д. канду́ктару канду́ктарам
В. канду́ктар канду́ктары
Т. канду́ктарам канду́ктарамі
М. канду́ктары канду́ктарах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канду́ктар², -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыстасаванне ў станках, якое забяспечвае ўзаемна правільнае размяшчэнне інструмента і вырабу, які апрацоўваецца.

|| прым. канду́ктарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канду́ктар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канду́ктар канду́ктары
Р. канду́ктара канду́ктараў
Д. канду́ктару канду́ктарам
В. канду́ктара канду́ктараў
Т. канду́ктарам канду́ктарамі
М. канду́ктару канду́ктарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канду́ктар¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік чыгуначнага транспарту, які суправаджае цягнікі, а таксама работнік гарадскога транспарту, які прадае білеты пасажырам.

|| ж. канду́ктарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. канду́ктарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канду́ктар I м. (работник транспорта) конду́ктор

канду́ктар II м., тех. конду́ктор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кандуктар 2/483; 5/377

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кандуктар

т. 7, с. 580

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

канду́ктар, ‑а, м.

1. Работнік чыгуначнага транспарту, які суправаджае цягнік і наглядае за парадкам у ім. // Работнік гарадскога транспарту, які прадае білеты ў тралейбусах, аўтобусах, трамваях і наглядае за парадкам у іх. Кандуктар трамвая. Аўтобус без кандуктара.

2. Прыстасаванне да свідравальных станкоў, якое забяспечвае ўзаемна правільнае размяшчэнне інструмента і вырабу, які апрацоўваецца.

[Ад лац. conductor — праваднік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канду́ктар м. Scháffner m -s, -;

аўто́бус без канду́ктара scháffnerloser Bus

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

канду́ктар

(фр. conducteur, ад лац. conductor = праваднік)

1) работнік на чыгунцы (радзей у іншым транспарце), які суправаджае цягнік і наглядае за парадкам у ім;

2) прыстасаванне да свідравальных станкоў, якое забяспечвае ўзаемна правільнае размяшчэнне інструмента і вырабу;

3) горн. першы рад труб, якія апускаюцца ў свідравіну на пэўную глыбіню.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)