канво́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канво́йны канво́йная канво́йнае канво́йныя
Р. канво́йнага канво́йнай
канво́йнае		 канво́йнага канво́йных
Д. канво́йнаму канво́йнай канво́йнаму канво́йным
В. канво́йны (неадуш.)
канво́йнага (адуш.)		 канво́йную канво́йнае канво́йныя (неадуш.)
канво́йных (адуш.)
Т. канво́йным канво́йнай
канво́йнаю		 канво́йным канво́йнымі
М. канво́йным канво́йнай канво́йным канво́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

канво́йны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. ж. -
Н. канво́йны канво́йная канво́йныя
Р. канво́йнага канво́йнай канво́йных
Д. канво́йнаму канво́йнай канво́йным
В. канво́йнага канво́йную канво́йных
Т. канво́йным канво́йнай
канво́йнаю		 канво́йнымі
М. канво́йным канво́йнай канво́йных

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

канво́йны

1. прил. конво́йный;

2. в знач. сущ. конво́йный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канво́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да канвою, з’яўляецца канвоем. Канвойная, служба. Канвойная рота. Канвойны салдат.

2. у знач. наз. канво́йны, ‑ага, м. Член канвою; канваір. Канвойныя заўтра абавязкова пералічаць усіх палонных. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канво́йны

1. Geléit-, Begléit-;

2. у знач наз м гл канваір

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

канво́й, -ю, мн. -і, -яў, м.

Узброены атрад, які суправаджае каго-, што-н. для аховы або прадухілення ўцёкаў.

Узяць пад к.

Марскі к.

|| прым. канво́йны, -ая, -ае.

К. салдат.

Канвойная служба.

У суправаджэнні канвойных (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

конво́йный

1. прил. канво́йны;

2. сущ. канво́йны, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

konwojowy

канвойны;

okręt konwojowy — канвойны карабель

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вартаўнік, вартавы, ахоўнік, стораж, вахцёр; каравульны, патрульны (вайск.) / пры суправаджэнні: канваір, канвойны; канвоец, канвойнік (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

карабе́ль м марск, ав Schiff n -(e)s, -e;

канво́йны карабе́ль Geléitschiff n;

ліне́йны карабе́ль Schláchtschiff n;

вартавы́ карабе́ль Schiff der Küstenwacht;

касмі́чны карабе́ль Ráumschiff n;

вае́нны карабе́ль Kríegsschiff n;

садзі́цца на карабе́ль an Bord géhen*;

◊ спалі́ць свае́ караблі́ álle Brücken hínter sich ábbrechen*;

вялі́кі карабе́ль пла́вае ў глыбо́кіх во́дах ein gróßes Schiff braucht gróßes Fáhrwasser

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)