Verbum

анлайнавы слоўнік

Кана́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

кана́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

кана́ўка ж.

1. уменьш. кана́вка;

2. тех. кана́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кана́ўка, ‑і, ДМ ‑наўцы; Р мн. ‑навак; ж.

1. Памянш. да канава; невялікая канава. Зіна прынесла з вёскі рыдлёўку, выкапалі канаўку, каб хавацца ад налётаў. Кулакоўскі.

2. Невялікае прадаўгаватае паглыбленне ў чым‑н. Канаўкі на зайцы. Конаўкі ў падшыпніках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кана́ўка ж kléiner Gráben, Rínne f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кана́ва, -ы, мн. -ы, -на́ў, ж.

Неглыбокі і нешырокі роў, звычайна для сцёку вады.

Асушальная к.

|| памянш. кана́ўка, -і, ДМ -на́ўцы, мн. -і, -на́вак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кана́ўка ж Rínne f -, -n, kléiner Gráben; Gósse f -, -en (жалабок, вулічная вадасцёкавая)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кана́ўка Ручай для сцёку вады вакол пабудоў (Ветк., Слаўг.). Тое ж ручэ́й (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

рышто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Жалабок, канаўка сцёку вады.

Прыдарожныя рышткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раўчу́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Невялікі равок, канаўка.

2. Невялікі ручай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)