кана́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кана́тчык кана́тчыкі
Р. кана́тчыка кана́тчыкаў
Д. кана́тчыку кана́тчыкам
В. кана́тчыка кана́тчыкаў
Т. кана́тчыкам кана́тчыкамі
М. кана́тчыку кана́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кана́тчык м. кана́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кана́тчык, ‑а, м.

Рабочы, які вырабляе канаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кана́тчык м. Séiler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кана́тчик спец. кана́тчык, -ка м.; (верёвочник) вяро́вачнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Séiler

m -s, - кана́тчык, ліна́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)