канапе́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

Народная назва некаторых відаў лугавых траў (дрыжніку, кураслепу і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Канапе́лька

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Канапе́лька
Р. Канапе́лькі
Д. Канапе́льцы
В. Канапе́льку
Т. Канапе́лькай
Канапе́лькаю
М. Канапе́льцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

канапе́лька

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. канапе́лька канапе́лькі
Р. канапе́лькі канапе́лек
Д. канапе́льцы канапе́лькам
В. канапе́льку канапе́лькі
Т. канапе́лькай
канапе́лькаю		 канапе́лькамі
М. канапе́льцы канапе́льках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

канапе́лька ж., бот., обл., см. слёзкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канапе́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑ляек; ж.

Народная назва некаторых відаў лугавых траў (дрыжніку, кураслепу і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Канапелька»

т. 7, с. 570

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Канапе́лька ’дрыжнік сярэдні, Briza media L.’ (ТСБМ; віл., Жыв. сл.; мсцісл., Янк. 2), кынапе́лька ’тс’ (Бяльк.). Рус. смал. конопе́ль ’тс’, да каноплі (гл.). Названы паводле падабенства кветкі (мяцёлкі) да канаплянага семя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Канапелька Ала Іванаўна

т. 7, с. 570

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Канапелька Валерый Канстанцінавіч

т. 7, с. 570

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Канапелька Зінаіда Ігнатаўна

т. 7, с. 570

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)